สมัยก่อนที่ยังไม่มีโรงเรียนตามสมัยปัจจุบัน เด็กผู้ชายโดยมากจะต้องบวชเณร
เท่ากับเป็นการเข้าโรงเรียนสามัญศึกษา คือ Public school ของฝรั่ง วัดเป็นสถานศึกษาที่
สำคัญ ที่จะให้ศีลธรรมอันเป็นหลักของชีวิต และสัมมาอาชีพแม้วิชาอาชีพแต่เดิมมาพระสงฆ์
ก็สามารถจะสั่งสอนให้ได้โดยสะดวก มีการอ่าน เขียนซึ่งพระสงฆ์จะต้องเรียนรู้ เพื่อศึกษา
พระไตรปิฎกอยู่แล้วเป็นเบื้องต้น และเนื่องแต่พระสงฆ์เป็นผู้มีเวลาเป็นของตนมากในสมัย
ก่อน จึงมีพระสงฆ์เป็นจำนวนไม่น้อยที่มีความรู้ในทางวิชาช่าง วิชาแพทย์ และวิชาหนังสือ
เป็นอย่างดี เมื่อรวมทั้งศีลธรรมและวิชาชีพอันจะเป็นหลักของชีวิตเด็กภายหน้าได้เป็นอย่างดี
แล้ว การบวชเณรก็ย่อมจะเป็นสิ่งสำคัญแก่เด็กในสมัยนั้นๆ โดยไม่มีที่สงสัย การบวชเณรไม่
เป็นงานสำคัญเท่าบวชพระ ผู้ใหญ่ก็จัดดอกไม้ธูปเทียน ไตรครองเครื่องใช้สอยแล้วแต่งตัว
โกนหัว โกนคิ้ว ตัดเล็บให้เรียบร้อย แล้วก็พาเด็กนั้นไปยังวัด จุดธูปเทียนดอกไม้บูชาพระ
พุทธรูป แล้วก็นำดอกไม้ธูปเทียนที่ทำเป็นแพแล้วเข้าไปถวายตัวกับอุปัชฌาย์ พระสงฆ์ผู้ใหญ่
ซึ่งรับเป็นผู้อุปการะต่อไป เมื่อท่านให้ศีลให้โอวาท ให้ครองผ้าเหลืองแล้วก็เป็นอันว่าเป็นเณร
พ่อแม่ก็จัดให้เณรถวายของสนองพระคุณอุปัชฌาย์ และพระสงฆ์ที่มารับรู้ด้วยนั้นตามจำนวน
แล้วไปส่งเณรยังที่อยู่ถวายเครื่องใช้แล้วเป็นเสร็จงาน